Hardheidsaanvraag

Een geval van hardheid verwijst over het algemeen naar uitzonderlijke individuele omstandigheden die het noodzakelijk maken om af te wijken van de algemene regels.

In het asielrecht wordt de term vooral gebruikt wanneer personen die verplicht zijn om het land te verlaten en die volgens het huidige recht geen verblijfsrecht hebben, toch een verblijfsrecht kunnen krijgen omdat het menselijk of moreel ondraaglijk zou zijn om te voldoen aan de verplichting om het land te verlaten.

Om deze reden heeft elke federale staat zijn eigen hardheidscommissie opgericht. Voordat de commissie je zaak behandelt, moet deze worden aanvaard door een lid van de commissie, wat in eerste instantie een schorsende werking heeft totdat de definitieve beslissing is genomen.

Hardheidsgevallen kunnen echter ook aangevoerd worden tijdens de asielprocedure en in alle gebieden die daarbij betrokken zijn.

Voorbeeld 1: Bij de verdeling van vluchtelingen uit de opvangcentra kan er rekening mee worden gehouden dat een oudere, ernstig zieke vluchteling in dezelfde gemeente wil worden toegewezen als zijn volwassen kinderen.

Voorbeeld 2: Een student met een verblijfsvergunning kan een aanvraag indienen om zijn studie te mogen afmaken ondanks het feit dat hij een sociale uitkering ontvangt, omdat hij toch op het punt staat af te studeren.

Hardheidsbeslissingen zijn altijd individuele en discretionaire beslissingen. Als je een hardheidsaanvraag wilt indienen, heb je de meeste kans van slagen als je de omstandigheden uitgebreid en duidelijk kunt presenteren.